ISBN 978-90-263-2951-7
uitgeverij Ambo Anthos
Een kind in verwarring, dat is Millie Bird. Ze wil weten wat dode dingen zijn, ze houdt een lijstje met dode dingen bij, haar vader is ook een dood ding. En nu is ook haar moeder verdwenen."Ik ben zo terug", waren de woorden waarmee ze Millie achterliet in het warenhuis onder het reuzen damesondergoed.
Eerst zijn er de wachtdagen. Met "Hier mam", laat ze haar moeder weten waar ze is. Zo communiceert ze ook als ze eenmaal begint om haar te zoeken, het is net klein duimpje maar dan één die een spoor van briefjes achterlaat. Tijdens de zoektocht treed je in de kaplaarzensporen van dit wijsneuzerige en avontuurlijke, maar ook verdrietige meisje en je moet moeite doen om haar snelle fantasie bij te houden. Tijdens haar bizarre tocht ontmoet ze veel aardige en hulpvaardige mensen, waarvan Karl en Agatha de belangrijkste zijn. Zij begeleiden haar op de doldwaze roadtrip en delen van het boek zijn dan ook vanuit hun beider perspectief geschreven.
Hoe ze al die mensen ontmoet en wat voor invloed ze op hen heeft, daarvoor moet je echt het boek lezen, maar één ding is erg mooi om tussen de regels door te zien, namelijk het feit dat Millie de vaardigheid bezit om mensen te veranderen. Of misschien moet ik zeggen dat Millie er voor zorgt dat mensen zichzelf weten te hervinden.
De dood wandelt door het boek zonder zwaar te worden, je snuffelt als het ware aan het verdriet van de drie hoofdpersonen. En je merkt dat de roadtrip ogenschijnlijk naar niets leidt terwijl er toch heel veel gevonden wordt.
"De ongelooflijke zoektocht van Millie Bird" vond ik een vermakelijk, vlot geschreven boek vol humor en onverwachte wendingen. Een aanrader om tijdens je vakantie of in een lui weekend te lezen. Het is geen zware literatuur waar je eens goed voor moet gaan zitten, maar onder de oppervlakte van het goed vertelde en verrassend gestileerde verhaal zitten zeker dingen die nog lang in je gedachten kunnen blijven sluimeren.
De hiernaast geplaatste afbeelding, is de omslag van de zweedse vertaling. Ik vond dat wel een goede sfeerimpressie van het boek. Evenals het filmpje, gemaakt door vrienden van de schrijfster om haar debuutroman te promoten.
https://www.youtube.com/watch promotiefilmpje Brooke Davis is universitair docent en boekverkoper in Perth (Australië). In een interview met Australian Women Writers vertelt ze dat het schrijven van haar debuutroman een reactie was op het plotselinge overlijden van haar moeder. Dat ze tijdens het schrijven erachter kwam, dat verdriet iets is waar ze mee moet leren leven (en wij allemaal als we er mee te maken krijgen), is iets wat in het boek op een mooie, kinderlijk eenvoudige manier tot uiting wordt gebracht.
