recensie: Huisje boompje beest - Roos Schlikker

Huisje boompje beest - Roos Schlikker   
ISBN 978 90 254 5047 2
uitgeverij Atlas Contact

Huisje boompje beest, natuurlijk roept dat gelijk het alom bekende huisje-boompje-beestje-gevoel op. En dat is ook beslist het uitgangspunt van dit boek. De hoofdpersonen Joris en Lidia vormen een koningspaar. Samen met hun twee puberkinderen, Daniël en Sterre, wonen ze in een leuke twee-onder-één-kapwoning met een aangeharkte tuin in een vinexwijk. Goede auto voor de deur en leuke buren, compleet met feestjes, roddel en achterklap. 

Het woord beest in de titel is echter geen vergissing, want Rob komt in de wijk wonen. Rob is een charmante man, een fotograaf die snel in de wijk integreert, maar wie is Rob eigenlijk en waar komt hij vandaan? Is Rob een beest zoals sommigen ons willen doen geloven of maakt hij het beest in anderen los? Zeker is wel dat hij het leven in het rustige wijkje en zeker dat van Lidia en Joris op zijn kop zet.

In korte tijd gebeurt er van alles. Joris gaat er met de racefiets op uit, legt contact met een zwerver met een plantje op zijn kop, gaat onder begeleiding van Rob fotograferen en droomt over een wereldreis - hij wil weg van de heg!

Lidia denkt er het hare van, zij hoort verhalen over Rob, geruchten over iets met kinderen, ze wil het niet geloven, maar gaat op verzoek van een buurvrouw toch op onderzoek uit. Ze staat onder druk omdat de buurvrouw Lidia's dochter in de buurt van Rob heeft gesignaleerd.

Deze korte inhoudelijke schets riep bij mij de sfeer op van een unheimische vinexlocatie. Nu moet ik eerlijk bekennen dat ik bevooroordeeld ben over de sfeer in een vinexwijk. Voor mij blijven het toch nieuwe dorpen die aan bestaande gemeenten worden vastgeplakt. Bewoners van een divers komaf moeten het maar met elkaar zien te rooien en dan komt er in de betreffende wijk in dit boek ook nogeens een nieuwe buurman...verandering is nooit fijn! 

Bijna thrillerachtig, maar er stond bij dat het om een schurende komedie zou gaan. Mijn nieuwsgierigheid was gewekt en ik zag er naar uit dit boek te mogen lezen en recenseren.

En ik ben zeker niet teleurgesteld, sterker nog het boek heeft mij enorm verrast. Niet in de zin van op het verkeerde been gezet, maar meer door de onderliggende ontwikkelingen van de hoofdpersonen. Het boek ontwikkelt zich van een gezellige page-turner naar een "ik wil weten hoe dit afloopt" boek.

De gezellige eerste indruk wordt vooral veroorzaakt door de gemoedelijke kennismaking met alle buurtbewoners. Met een fikse dosis humor krijg je hun dagelijkse beslommeringen opgelepeld. Als vanzelf kom je erachter wie er veel kletst, welke problemen een ieder voor zich tegenkomt, wie de tobber is en wie er juist weer heel goed kan relativeren en alles positief bekijkt. Maar ondanks persoonlijke sores en geheimpjes is het een gezellige buurt. Het leven kabbelt lekker voort en heel gemakkelijk maakt Rob zijn entree.

En met Rob komt de angst in de straat wonen... Rob maakt iets in mensen wakker, Rob verandert de buurtbewoners en daarmee verandert het boek. Het boek wordt meer een innerlijke zoektocht van onder andere Joris, maar ook van een aantal andere personages. Ieder leert zijn eigen lessen over wat belangrijk is en wat geluk is. En ieder volgt zijn eigen zoektocht en vindt zijn eigen oplossing. En net als in het echte leven zijn er nog genoeg open eindjes waar je het jouwe van kunt denken.

Om de innerlijke zoektocht te illustreren, een paar mooie lessen/citaten tot slot:

"Wie streefde naar geluk moest zichzelf het gevoel geven dat geluk maakbaar was, dat hij zelf de eindverantwoordelijke van zijn eigen film was, de regisseur, degene die deed wat hij wilde. Het moest niet zo zijn dat het leven voor jou zou kiezen, dat alles je overkwam."

"Je zou ook eens buiten je eigen kaders kunnen kijken. Daar kom je ook schoonheid tegen, niet alleen in een aangeharkt park waar je alle hoekjes kent."

Denk nu niet dat dit boek een hoogdravende, psychische speurtocht is... dat is namelijk niet zo, het is een heerlijke roman over dagelijkse beslommeringen en wat er kan gebeuren in een kleine gemeenschap. Een boek met mooie levenslessen. Ik kan alleen maar adviseren: "Lees het boek en geniet!"

recensie: Fuzzie - Hanna Bervoets

Fuzzie - Hanna Bervoets   
ISBN 978 90 254 5026 7 
uitgeverij Atlas Contact

Altijd spannend, een nieuw boek van Hanna Bervoets. Mijn motivatie om haar nieuwe boek te willen recenseren, was deels gestoeld op het gemis aan haar columns in het Volkskrantmagazine. Daarnaast beloofde de nieuwsbrief een sprookje over een bolletje dat liefde en energie geeft, een bolletje dat mensen leidt en ze begrijpt. Heerlijk toch...een sprookje?

Een troostrijk, modern sprookje, iets wat zeker wordt waargemaakt, maar ik moet eerlijk bekennen dat ik wat moeite had om door het verhaal gepakt te worden. Dit had vooral te maken met de wisselende vertelperspectieven en de vele personages. Wat ik in zo'n geval vervolgens doe is het boek benaderen als een puzzel die ik op wil lossen, ik maak aantekeningen om zo tenminste te kunnen volgen hoe de personages zich onderling verhouden en wie wat doet en denkt. En er wordt wat gedacht en gefilosofeerd in Fuzzie (of door Fuzzie).

Al die kleine puzzelstukjes in de vorm van belevenissen van de hoofdpersonen, de gedachten die zij hebben en de metaforen die door Fuzzie ingefluisterd worden, maken het uiteindelijk een mooi boek. Een boek dat het herlezen zeker waard is omdat je dan hoogstwaarschijnlijk nog veel meer lagen zult ontdekken.

Fuzzie in het kort.
Op een ochtend in april ontvangt Maisie een pakketje. Een kartonnen doosje met daarin een klein, wit, pluizig bolletje. Maisie houdt het bolletje even tegen haar wang. ‘Hé jij, ben je daar eindelijk?’ zegt het dan.
Met dit zinnetje trekt het bolletje de aandacht van meerdere mensen in de stad. Het fluistert hen iets toe. Deze fluisteringen brengen troost.
De vragen en verhalen van het bolletje doen meer dan dat, ze verbinden de diverse levens aan elkaar. Vrijwel iedere persoon in dit boek zoekt op zijn eigen manier naar liefde en de bolletjes wijzen hen de weg.

Een tipje van de sluier over de andere hoofdpersonen.
Zo is er Florence, de ex van Maisie. Zij mist Maisie nog steeds en met haar blauwe bolletje volgt ze nauwgezet haar gangen. Zij is productdesigner en heeft meerdere bolletjes in haar bezit... Eén van de stand-ins voor Maisie is de kunstenares Angelica, die van Florence een roze en een paars bolletje krijgt. De roze komt in het bezit van Angelica's werkloze partner Stephan. Hij gaat naar aanleiding van de vragen die het bolletje hem stelt op zoek naar een zinvollere invulling van zijn leven.
Een andere verhaallijn in het boek is die van de gepensioneerde Diek en zijn hondje Max. Het is vooral Max die zich over het paarse bolletje ontfermd, maar ook Diek ontkomt niet aan het fluisterstemmetje. Twijfelend over één van zijn internetdates kruist zijn pad dat van Maisie. Kwestie van goed opletten...

De bolletjes geven leidraad aan de levens van de hoofdpersonen, ze vertellen hen dingen en laten ze dingen doen. Iedereen houdt op zijn eigen manier van zijn bolletje en koestert het... 

Uiteindelijk worden de bolletjes stil... Het lijkt er op dat hun taak is afgerond, dat iedereen heeft gevonden wat hij zocht. Maar klaar is het blijkbaar nooit gezien de belofte stil op je te passen.

Wat is het?
Waar komt het vandaan?
"Ik zit niet in je hoofd. Ik ben geen onderdeel van je en toch hoor ik bij je. Ik ga niet weg zolang jij wilt dat ik blijf... Bij mij kun je zijn wie je wilt zijn omdat ik weet dat jij altijd jij bent, -nee, met mij aan je zijde hoef je nooit bang te zijn, geloof me, lief ding, bij mij ben je veilig. En als je wilt, mag je nu even in me knijpen."

Wat is Fuzzie voor boek? Het is inderdaad sprookjesachtig; onwaarschijnlijk en toch dicht bij de werkelijkheid. Het is lief met valse wendingen. Het zit vol met mooie verhandelingen over alledaagse dingen. Het gaat over relaties en over liefde en zo kan ik nog een poosje doorgaan. 
Het is eigenlijk zoals op bladzijde honderd staat een bundel korte verhalen die op een fantasierijke manier prachtig bij elkaar gebracht zijn.