woensdag 2 maart 2022

Recensie: Het zustertapijt - Lars Mytting

Het zustertapijt - Lars Mytting

ISBN 978 9025 471026

Uitgeverij Atlas Contact








Een aantal jaar geleden mocht ik ‘Paardenkracht’ van Lars Mytting recenseren. Een prachtig boek dat mij terugbracht naar mijn vakanties in Noorwegen. De schrijfstijl smaakte naar meer, dus gaf ik mij op om 'De Zusterklokken' te recenseren, helaas ging dat toen niet door, maar bij 'Het Zustertapijt' slaagde mijn poging wel.
Moet je eerst 'De Zusterklokken' gelezen hebben? Er werd geschreven van niet. Ondanks dat besloot ik er toch voor te kiezen de familiekroniek als één geheel te beschouwen en eerst 'De Zusterklokken' te lezen. Daar heb ik geen moment spijt van gehad. Allereerst natuurlijk omdat
'De Zusterklokken' een prachtig boek is wat je meteen de mythische wereld van het Noordse bijgeloof intrekt, maar vooral ook omdat de kennis uit deel 1 een verdieping biedt aan het tweede verhaal.
En nu al kan ik niet wachten op de verschijning van deel 3.

'Het Zustertapijt' begint in 1903 en loopt door tot na de eerste wereldoorlog. Het is 22 jaar na de geboorte van Jehans, de zoon van Astrid Hekne. Dominee Sweigaard heeft hem mee teruggebracht naar Butangen. Daar is hij opgegroeid bij pleegouders en verbleef hij onder de hoede van de dominee. Ondertussen is Jehans volwassen geworden, er is geen binding met de familie van zijn moeder en ook de relatie tussen hem en Kai Sweigaard is ergens door verstoord. Hij trekt graag de bergen in, de enige plek waar hij zich vrij voelt. Hier jaagt hij op rendieren. Als hij op zeker moment een immens rendier schiet, ontmoet hij een Engelse jager met wie hij een sterke verbondenheid voelt. Deze ontmoeting zal het leven van beiden blijvend beïnvloeden en geeft Jehans de kracht om zijn lot in eigen handen te nemen.

In een tijdsbestek van grofweg twee decennia wordt het leven van Jehans geschetst, hoe hij zich op persoonlijk vlak ontwikkelt, maar ook wat hij voor Butangen betekent en wat hij in het dorp teweeg brengt. Daaraan parallel loopt het tweede verhaal over de Engelse jager Victor.
Aan dit alles gaat een intro vooraf over de zusters Hekne, de naamgeefsters aan de zusterklokken uit deel 1. Zonder daadwerkelijk te beschrijven wat er precies met de zussen is gebeurd, licht Lars Mytting toch weer een tipje van het mysterie op over het leven van de zussen. Het door hen geweven en ooit spoorloos verdwenen zustertapijt Skråpånatta, is een rode draad in het leven van Kai Sweigaard.

Het is fascinerend om te ervaren hoe Lars Mytting deze drie verhalen door elkaar weeft en daar facetten uit deel 1 aan toevoegt. Vervolgens plaatst hij deze fictie tegen de werkelijke achtergrond van de tweede industriële revolutie, de eerste wereldoorlog, het begin van vrouwenemancipatie en de Spaanse griep. Hierdoor leest het verhaal alsof het echt gebeurd is en dat is wat Lars Mytting zo'n goede verteller maakt, fictie en non-fictie zijn nauw met elkaar verweven. 
En dat niet alleen, ook geloof en bijgeloof lopen in elkaar door. Het is de strijd van Dominee Sweigaard: Het geloof was alles, het enige wat restte wanneer niets meer hielp...de dominee grijpt naar het bijgeloof als zelfs het geloof niet meer helpt.

Een opvallend item in dit boek als het over de Spaanse griep gaat is dat Kai Sweigaard de mensen er op wijst hoe belangrijk hygiëne is. In deze Corona tijd lijkt de dominee zijn tijd vooruit te zijn. Of zien we dit soort ziektes steeds terugkeren. Net zoals de vraag opdoemt of dit het einde is? Skråpånatta?

'Het Zustertapijt' is een prachtig vervolg op 'De Zusterklokken', een prikkeling voor je zintuigen omdat de beschrijvingen zo beeldend zijn en een uitdaging voor je geduld, je wilt immers gewoon weten hoe het verder gaat... stel jezelf qua te lezen bladzijden op rantsoen, zodat je er zolang mogelijk van kunt genieten.