Recensie Alles & niets - Nico Dijkshoorn
uitgeverij Atlas Contact
ISBN 9789045034454
Ik heb een verdomd leuk stukjesboek gekregen om te recenseren, geschreven door iemand die met zijn weergaloos magistrale paniekkop onbekommerd en kordaat noteert wat hij ziet en hoe hij daarover denkt. Hij kijkt als geen ander naar niets om er in een knap geschreven stukje iets van te maken.
Alles & Niets is geen boek om in één adem uit te lezen. Nee het is een boek voor op de koffietafel, naast je bed of in je handtas mee in de trein. Om in te lezen als je een paar minuten tijd over hebt of gewoon trek in een lekker smeuïg verhaal. Lezend laat je je koffie koud worden, je vergeet te gaan slapen en je rijdt drie stations verder dan de bedoeling was. Zo’n boek…
Alles & Niets is geen boek om in één adem uit te lezen. Nee het is een boek voor op de koffietafel, naast je bed of in je handtas mee in de trein. Om in te lezen als je een paar minuten tijd over hebt of gewoon trek in een lekker smeuïg verhaal. Lezend laat je je koffie koud worden, je vergeet te gaan slapen en je rijdt drie stations verder dan de bedoeling was. Zo’n boek…
Zo heb ik me dus twee weken ondergedompeld in Dijkshoornproza. En dat is verre van vervelend. Enige nadeel is dat ik me nu schaamteloos een fenomenale recensent wil voelen door woorden te verzinnen, in onbruik geraakte woorden op te rakelen en her en der met een krachtterm te smijten zoals Nico Dijkshoorn dat pleegt te doen. O, was ik maar…, helaas ik ben een eenvoudige stukjeslezer met een mening.
Van Alles & Niets valt geen samenvatting te geven, het is namelijk een opeenvolging van anekdotes uit onze alledaagse werkelijkheid. De gewone sores van gewone mensen
gezien door de ogen van iemand die het óók niet altijd meer weet maar die toch nooit opgeeft.
gezien door de ogen van iemand die het óók niet altijd meer weet maar die toch nooit opgeeft.
Wanneer een vriendin een puppy aanschaft, verwacht hij dat ze net als alle andere hondenmensen zal veranderen. Dit gebeurt echter niet en in totale verwarring staat hij helemaal verliefd te worden op het beest.
In De wereld draait door zie je Nico Dijkshoorn regelmatig in de praktijk aan het werk. Daarin herken je waarschijnlijk wel zijn trefzekere kijk op wat er in het programma aan de orde komt. In een paar zinnen geeft hij (vaak met een flinke knipoog) heel veel informatie over de uiteenlopende onderwerpen en personen. Moeiteloos praat hij alles aan elkaar.
Ook in de columns in dit boek word je door die schijnbare achteloosheid verrast, maar de manier van schrijven is zo beeldend en de toon wordt zo goed getroffen, dat je in één van de columns Jan Wolkers naast je hoort praten.
En wat te denken van “Ik wil dansen. Op straat. Ik wil iets zingen voor een open raam en hopla, daar buitelen zes vrouwen, gekleed in gele jurkjes, naar buiten.” Ik zat linea recta weer bij de film La La Land.
De schrijfstijl is heel divers van cynisch, grof en to the point...naar bagatelliserend, lachwekkend, opgewonden...maar ook gevoelig en lief. Mindfull observeren zou ik het soms zelfs willen noemen.
Het meest verrast word ik door de humor die hem zit in woordkeuzes en stevige overdrijvingen. Een voorbeeld over Nederlanders in een Amerikaanse supermarkt:
“Zakken cornflakes die je over je schouder moet slingeren, colaflessen die je met het hele gezin naar buiten moet tillen, bakken ijs die je, als ze leeg zijn gelepeld, kunt gebruiken als grafkist of klein buitenzwembad.” En daar achteraan dan de gevoelige (anti-)climax die in heel veel columns zit, dat maakt dit boek zo bijzonder.
Mee in de handtas dus, en niet vergeten uit te stappen!
