Recensie: De Schoonheidssalon - Melba Escobar

De Schoonheidssalon - Melba Escobar 

ISBN 9789025451363
uitgeverij Atlas Contact

Hoe mooi is het als er één dag voor de herfstvakantie een envelop van Atlas Contact op de mat valt. In de envelop een te recenseren exemplaar van De Schoonheidssalon.

In de vooraankondiging werd ik getriggerd door de suggestie dat het om een thrillerachtige roman zou gaan waarin de hoofdpersoon, werkzaam als schoonheidsspecialiste, meer lijkt te horen dan goed voor haar is. Hoe vaak komen wij zelf op dit soort plekken waar de kapper, de fysiotherapeut, de taxichauffeur etc… veel verhalen aan moeten horen, daar weer op reageren… en wat gebeurt er verder mee…

In deze spannende misdaadroman van de Colombiaanse schrijfster Melba Escobar verhuist Karen Valdés van Cartagena naar Bogotá. Ze laat haar jonge zoontje bij haar moeder achter en gaat op zoek naar goed betaald werk. Dit vindt ze bij De Schoonheidssalon in de exclusieve wijk Zona Rosa.   

Daar blijkt ze niet alleen goed te zijn in haar werk, maar ook in het vertrouwen winnen van haar klanten. Zo krijgt ze onbedoeld en ongewild verhalen te horen over zaken die haar eigenlijk niet aangaan, verhalen die met elkaar verweven raken. “Wat in de behandelkamer wordt opgebiecht, komt nooit naar buiten. Een schoonheidsspecialiste heeft net zo’n geheimhoudingsplicht als een therapeut of een biechtvader.”

Karen ontmoet veel vooraanstaande vrouwen zoals, een psychoanalytica, een senatorsvrouw, een beroemde televisiepresentatrice, maar ook de moeder die rouwt om de dood van haar dochter Sabrina, een meisje dat kort voor haar dood zelf een bezoek aan Karen had gebracht voor een speciale behandeling voor een speciale gelegenheid. Heeft Sabrina iets verteld aan Karen?

In de eerste hoofdstukken worden eigenlijk alle hoofdpersonen middels gebeurtenissen uit hun leven aan de lezer voorgesteld. Uit de verhalen leer je de mensen gedeeltelijk kennen en ga je de verbanden leggen. Soms is er een Ik-figuur aan het woord, dit is meestal Claire, de psychotherapeute, die zeer geïnteresseerd is in Karen en die andersom ook door Karen vertrouwd wordt als een moederfiguur.  In haar uiteenzettingen lees je haar groeiende belangstelling voor Karen terug. Zij geeft ook aan dat ze gemerkt heeft dat er ergens in Karens leven iets gebeurd is waardoor er dingen gingen veranderen. “In één dag was er genoeg gebeurd voor een heel leven…”

De tijdspanne van het boek zou je als een jaar kunnen zien als je rekent vanaf Karens vertrek uit Cartagena, maar goed beschouwd speelt het hele verhaal zich af in een periode van ongeveer 4 maanden. In die periode zie je hoe een mooie, levenslustige jonge vrouw vol dromen en plannen door de omstandigheden verandert en steeds verder van zichzelf af komt te staan. Een boeiend proces, er is niet zo heel veel nodig om te maken of iemand linksaf of rechtsaf slaat op zijn levenspad.

Terugblikken aan het eind van het boek laten zien dat ook meerdere hoofdpersonen het web van verhalen hebben ontrafeld, maar wie heeft het bij het juiste eind?  Uiteindelijk blijkt de waarheid in handen te zijn van de mensen met geld en macht.  Karens droom om geld te verdienen en ervoor te zorgen dat haar zoontje bij haar kan komen wonen, wordt eerst verstoord door iemand met een foute kijk op vrouwen zoals Karen en spat vervolgens ruw uiteen omdat ze kennis, die ze beter niet had kunnen hebben, deelt met anderen.

Na lezing van dit boek zou je willen dat er ooit een vervolg komt omdat je hebt leren houden van de lieve, empathische schoonheidsspecialiste, wie je het zo gunt dat het goed met haar gaat en dat ze met haar zoontje herenigd wordt. En dat er gerechtigheid volgt, straf voor degenen die in een corrupte maatschappij gevrijwaard blijven van vervolging omdat ze nu eenmaal het geld en de macht hebben om de schuld in de schoenen van een ander kunnen schuiven.

Ik vond De Schoonheidssalon een beklemmend en gelijk ook mooi boek met een zeer sympathieke hoofdpersoon, iemand die je voortdurend zou willen waarschuwen tegen alle gevaren, iemand die je het liefst wil troosten en waarvan je hoopt dat ze toch weer van zichzelf en het leven zal gaan houden.

Recensie: De regen van Ionah - Santiago Pajares

De regen van Ionah - Santiago Pajares
ISBN 978 90 254 4853 0
uitgeverij Atlas Contact

De regen van Ionah is een adembenemend mooi eigentijds sprookje over wilskracht en doorzettingsvermogen. Het beschrijft een intrigerende zoektocht over hoe te overleven in een woestijn en vervolgens op weg te gaan naar iets wat je niet weet of kent. In het boek worden verdriet, tekorten en ander menselijk leed nuchter benaderd, maar eronder liggen diepe gevoelens verstopt.

citaat: "Zand. Zand zo ver het oog reikt. Zand in alle richtingen. En midden in die leegte van allemaal zand een kleine put, twee palmbomen, een schamele moestuin en een keet. En op het dak ik, die probeer me de regen voor te stellen."

Ionah, de hoofdpersoon, kent alleen de plek met de palmboom in de woestijn. Hij visualiseert de regen die hij alleen kent uit de verhalen van zijn moeder Aashta. Zij heeft hem de dingen verteld en geleerd die hij nodig heeft om in de woestijn te overleven: Hoe hij hagedissen moet vangen (zonder medelijden) en dat hij ze moet vangen omdat zijn spieren eiwit nodig hebben (voedselkringloop). Ze heeft hem geleerd over de kleine levenscyclus, je poept in de woestijn en de gedroogde poep gebruik je weer als mest voor de moestuin. Hij weet dat de palmbomen de aanwezigheid van water aanduiden, hoe je waterputten graaft en onderhoudt. Behalve deze wijze lessen heeft ze hem ook verteld over hoe de wereld was voor alles misging.

En dan gaat het ook mis in Ionahs eigen wereld, zijn moeder sterft als hij 12 is. Om al haar woorden niet te vergeten blijft hij ze herhalen. Hij blijft met haar praten, zij is zijn geweten. Zijn tweespraak met haar is puur, niet besmet met waarden en normen van anderen. Zo wordt Ionah volwassen.
Honger, dorst, hitte... Ionah kan er mee omgaan. De stilte is het grootste probleem. De stilte maakt echter ook dat hij meer hoort dan gewone mensen, een vaardigheid die hem vaak van pas komt. Hij redt het leven van Shui die "uit de lucht komt vallen". Shui vertelt Ionah dat hij boft: weinig zorgen en niets te verliezen. Ook benoemt hij het lot (je weg is uitgestippeld) dat hen bij elkaar bracht. Ze leren van elkaar en sturen elkaar als het ware de juiste richting op. 

Pajares heeft dit proces in een prachtige vertelling uiteengezet. Het is sprookjesachtig omdat je weet en voelt dat het niet echt gebeurd kan zijn, terwijl het tegen de werkelijkheid aanschurkt. Wat wel heel erg echt is dat zijn de processen die zich in de hoofden en in de relaties van Ionah en zijn metgezellen afspelen.


Woorden en namen zijn de leidraad van dit boek.
Ondanks dat Ionah opgroeit in de woestijn, leert zijn moeder hem schrijven. Haar woorden vormen de rode draad van zijn ontwikkeling. De woorden blijven komen als zij er niet meer is. En de woorden worden aangevuld met de tekens/taal van Shui. Shui heeft documenten op papier, de achterkant is wit, nu kan Ionah de woorden van zijn moeder opschrijven zonder dat de wind ze kan laten verdwijnen. 

Tot slot de betekenis van de namen van de drie belangrijkste figuren uit dit prachtige boek:
Ionah = duif, het dier dat altijd de weg naar huis weet.
Aashta = geloof, geloof is datgene wat je rest als je verder niets meer hebt.
Shui = water, Ionah heeft water gevonden in de woestijn. 

Na lezing zal een ieder begrijpen dat dit niet zomaar toevallig gekozen namen zijn.