Recensie: White stork farmhouse - Marijn O'Hanlon

White stork farmhouse - Marijn O'Hanlon

ISBN 978 90 450 4712 6

Uitgeverij Atlas Contact

Op de site van Atlas Contact:
"Het leven in Drenthe is net zo interessant als dat in het Amazonegebied. Marijn O’Hanlon trok zich met haar man Redmond O’Hanlon terug op het Drentse platteland. In dit boek beschrijft ze het dagelijks leven in de grote tuin van een huis met een ooievaarsnest op het dak. Meeleven met de natuur blijkt een goed middel tegen de kwalen van het ouder worden en tegen depressies en kan het leven in Drenthe net zo interessant maken als dat in het Amazonegebied."

Ik wilde dit boek graag lezen omdat ik in verband met corona en mijn eigen gezondheid mijn (vakantie) heil dichterbij ben gaan zoeken. Ondertussen heb ik mijn hart verpand aan het oosten van Nederland en zo ook kennis gemaakt met Drenthe. Ver weg hoef ik niet meer, dat is voor mij alleen maar stress. Genieten van het hier en nu, dichtbij dat is waar het voor mij om draait. Zien anderen, en zeker wereldreizigers zoals de O'Hanlons, dezelfde schoonheid die ik ervaar en voelen ze dezelfde rust?

Tijdens het lezen bleek dat nu precies waar het in dit boek om leek te gaan: heel zen genieten van de meest voor de hand liggende dingen. Tegenslag aankunnen omdat er zoveel moois vooral in de natuur om je heen te beleven valt. Een mooie uitspraak van Redmond: "Natuur is de enige troost die we in het leven hebben."

White stork farmhouse is een heerlijk kabbelend dagboek vooral over de tuin van het echtpaar O'Hanlon waarin behalve ooievaars nog veel meer dieren te vinden zijn, maar naast de dieren gaat het ook over henzelf en over het ouder worden en het dealen met een mindere gezondheid.

Het boek begint in februari 2021. Het is spannend of de ooievaars zullen terugkeren. Daarna volgt het gevoel van geluk dat ze er zijn, maar ook zorgen over de bouw van het nest. Zullen ze blijven en komen er jongen? En dan is er nog Bertus, de kat met een sterk jachtinstinct terwijl de lucht zindert van de paringsdrang, love is in the air. 

Prachtige omschrijvingen, zo is de landing van een ooievaar een "zonovergoten zweefvlucht naar de weide met het landingsgestel uit." Beeldend beschreven, je ziet het bijna voor je. Naast dit zijn er ook veel wetenswaardigheden terug te lezen zoals de verklaring over de naam Stork. Stork staat voor stok=penis en zo kun je de link leggen naar het feit dat de ooievaar als babybrenger bekend staat. Maar ook heel veel kennis over de natuur, direct ontsproten aan Redmonds geheugen of opgezocht in zijn onuitputtelijke bibliotheek en anders wel opgedaan bij de buren of andere bewoners uit de directe omgeving. 

Drenthe lijkt een garantie voor stilte, natuur en burenhulp.

Er zijn observaties waarbij menselijke eigenschappen en emoties toegedicht worden aan de ooievaars en andere dieren. De kleppertaal die je kunt verstaan. Het oogcontact...

En dan de verhalen over vroeger uit een totaal andere omgeving die Redmond uit zijn jeugd of van zijn reizen heeft overgehouden en die allemaal dienen ter illustratie van het hier en nu in de tuin. Extra aangedikt met vogelimitaties die je "kunt horen".

Het jaar vordert, jonge vogeltjes worden groot. Er is ook leed.

Redmond kampt met best veel problemen en dan begrijp je des te beter zijn opmerking over de troost die de natuur je kan bieden. Je moet het alleen wel willen en kunnen zien. Dit dagboek helpt je daarbij. Uiteindelijk gaat het om de liefde die overwint.

Het hebben van een moestuin verandert je bewustzijn, daar is namelijk alles urgent dingen kunnen niet wachten. Oogsten en invriezen, creatief zijn.

Oogsten is een mooie beloning na alle geleverde inspanningen, zeker als je op het gebied van gezondheid dingen weer kunt doen die eerder te zwaar waren.

De jongen vliegen uit. Het nest is leeg. En dan begint de zorgen-cyclus eigenlijk opnieuw, want onderweg kan er natuurlijk van alles misgaan. Hoe wijs is dan de opmerking van Redmond, dat Marijn moet stoppen met negatieve gedachten omdat je er niets mee opschiet en je er alleen maar miserabel door gaat voelen.

Nieuwe hoop, want in het mooie avondlicht landt er een ooievaar op het dak...

"We kunnen niets anders doen dan wachten, onverstoorbaar blijven, net als de ooievaar. Accepteren dat we niet alles in de hand hebben. Het weer niet. Megalomane mannen die met mensenlevens spelen niet. Virusmutaties niet. Onze eigen tekortkomingen niet."

"Misschien wordt het morgen beter."

Kortom een heerlijk boek dat je leert kijken en luisteren naar de wereld dichtbij.

Mocht er van dit boek ooit een luisterboek gemaakt worden, laat Redmond het dan voorlezen. Zelfs nu al, gewoon lezend zonder geluid zijn zijn vogelimitaties prachtig.